To będzie być może najważniejszy pojedynek rekordzistów w rundzie jesiennej.

Trwa, jak go zwykł określać trener Adam Kryger „kadrowy koszmar” w naszej drużynie, z każdym kolejnym spotkaniem szeregi biało-zielonych są coraz bardziej przetrzebione. Biorąc pod uwagę piętrzące się przed drużyną trudności, brak dwóch podstawowych zawodników od początku sezonu, to osiągnięte do tej pory rezultaty uznać można za zadowalające. Dopiero w wyniku ostatniego, zremisowanego meczu z KGHM Euromaster Chrobrym Głogów podopieczni trenera Krygera stracili bezpośredni kontakt z liderującą krakowską Wisłą. Wciąż jednak pozostają w grze, nadal są w ścisłej czołówce i z szansami na obronę tytułu. Paradoksalnie jednak, w tak ważnym dla dalszego przebiegu rozgrywek momencie, z zespołu wypadły kolejne ogniwa. W poniedziałkowym spotkaniu z GAF Jasna Gliwice nie zagrają – pauzujący za czerwoną kartkę Piotr Szymura oraz kontuzjowany Artur Popławski, po kartkowej przerwie wraca natomiast do składu Wojciech Łysoń.

Przeciwnik z którym przyjdzie się nam zmierzyć do łatwych na pewno nie należy, gliwiczanie już przed sezonem, po dokonanych wzmocnieniach, wymieniani byli w gronie drużyn aspirujących do najwyższych ligowych laurów. Póki co zespół trenera Rafała Barszcza może nie tyle, że rozczarowuje, ale gra bardzo nierówno. Sezon rozpoczął „planowo” - od dwóch wygranych, by w trzeciej kolejce niespodziewanie polec w spotkaniu z Red Dragons Pniewy. Potem przyszła domowa porażka z Clearexem i remis w Głogowie, a zdobycie w trzech meczach tylko jednego punktu spowodowało falę krytyki, która spadła na trenera Barszcza i jego podopiecznych. Przełamanie nastąpiło dość niespodziewanie w następnej kolejce, w której GAF pokonał na wyjeździe Gattę Active Zduńska Wola. Do wcześniejszej krytyki nawiązywał trener gliwiczan na konferencji prasowej po tym meczu - Mam nadzieję, że już nigdzie nie będą pisać o GAF-ie, że gramy poniżej oczekiwań. Czy faktycznie tak jest? Trudno powiedzieć - w pozostałych trzech kolejkach potrafili dwukrotnie sprostać roli faworyta, by w „meczu prawdy” zostać zdemolowanym w Krakowie.

Prawdę powiedziawszy poczynania zespołu z Gliwic przypominają te, które są udziałem naszej drużyny. Biorąc pod uwagę mecze z liderującą w tabeli trójką, Rekord zdobył tylko jeden punkt, remisując z Wisłą. Ten mecz możemy wspominać z sentymentem – był ostatnim, w którym mieliśmy możliwość zagrać w pełnym składzie. Na szczęście, jak do tej pory, tak spektakularne „wpadki” jak porażka GAF-u w Pniewach nie były naszym udziałem i dlatego dziś zajmujemy w tabeli pozycję tuż przed najbliższym rywalem, mając na koncie jedno „oczko” więcej.

W sytuacji, kiedy w naszym zespole brakuje całej jednej podstawowej czwórki, trudno porównywać personalną siłę obu zespołów. Każdy z nich ma jednak swoje indywidualności, a po stronie gliwickiej na pewno należą do nich obaj bramkarze Michał Widuch i Rafał Krzyśka, którzy wraz z kolegami występującymi w polu – Marcinem Kiełpińskim, Dominikiem Śmiałkowskim i Maciejem Mizgajskim – są dość regularnie, powoływani do reprezentacji Polski. W ostatnich tygodniach bryluje zwłaszcza ten ostatni, trafiający do bramki rywali z żelazną konsekwencją – w czterech ostatnich spotkaniach ligowych.

Szanując ciężko wywalczony przed tygodniem punkt w meczu z Euromasterem, do tego kolejnego należy podejść z pokorą ale i  wiarą. Trudno nie zgodzić się ze słowami bohatera meczu z głogowianami - Radkiem Polaskiem, który tak mówi o nadchodzącym spotkaniu - Musimy grać nie tylko umiejętnościami, ale walczyć wszyscy, jeżeli każdy zostawi zdrowie na boisku to nie obawiam się tego meczu.

MH / Foto: PM

Komentarze: